W każdej grupie można spotkać dzieci, które nie sprawiają kłopotów. Są jednak nadmiernie wyciszone, nieśmiałe, rzadko zadają pytania. Starają się być “niewidoczne”, “stąpać na palcach” przy nauczycielu.

Praktyka pokazuje, że takim dzieciom udziela się pomocy najpóźniej – a konsekwencjami braku jej otrzymania mogą być trauma, brak właściwego wsparcia społecznego, samotność i doświadczenie przemocy szkolnej, a w dalszej perspektywie wykorzystywania w pracy zawodowej i w życiu prywatnym.

Jak takim dzieciom pomóc w ogólnym funkcjonowaniu?

Jak ocenić poziom i rodzaj ich trudności ich trudności?

Jak stawiać im wymagania, a jak je wspierać?